Rak janika – „cichy zabójca”

Co może nam pomóc we wczesnym rozpoznaniu?

W rozpoznaniu raka jajnika znaczącą rolę odgrywa dokładny wywiad, zwłaszcza u chorych należących do grupy podwyższonego ryzyka zachorowania.

Jeśli istnieje duże podejrzenie raka jajnika, należy przeprowadzić następujące badania:

• pełne badanie podmiotowe i przedmiotowe,
• badanie ginekologiczne, USG przezpochwowe i przezbrzuszne, RTG klatki piersiowej,
• tomografię komputerową jamy brzusznej i miednicy,
• badanie markerów nowotworowych (CA125, HE4),
• podstawowe badania laboratoryjne,
• gastroskopię, kolonoskopię i USG piersi.

Bądźmy czujni!

Dodatkowo powinniśmy zwrócić uwagę na niepokojące objawy takie jak:

• utrata łaknienia,
• szybkie uczucie sytości podczas jedzenia,
• zmęczenie,
• chudnięcie,
• wzdęcia,
• powiększenie obwodu brzucha,
• bóle brzucha i okolicy krzyżowej,
• zaburzenia oddawania moczu, częstsze niż zwykle parcie na pęcherz,
• zaparcia stolca na przemian z biegunkami.

Wymienione objawy u chorych na raka jajnika są nawracające i ujawniają się nawet 20–30 razy w ciągu miesiąca, natomiast przy guzach łagodnych około 2–3 razy.

Jak widać objawy, na podstawie których moglibyśmy zacząć się niepokoić, nie są charakterystyczne dla nowotworów. Często mogą być mylone z innymi schorzeniami lub zwyczajnie bagatelizowane. Właśnie dlatego, tak wiele przypadków (ok. 70%) wykrywanych jest zwykle w zaawansowanym stadium, gdy typowym dla niego objawem jest tzw. wodobrzusze (nagromadzenie się płynu w jamie otrzewnowej), połączone z uczuciem permanentnego zmęczenia, zaburzeniami odżywiania, a szanse na wyleczenie pacjentki są zdecydowania mniejsze niż we wczesnych stadiach choroby. Ponad połowa kobiet ze zdiagnozowanym zaawansowanym rakiem jajnika nie przeżywa pięciu lat.

c.d.n.

lek. Andrzej Tyszka, ginekolog, położnik w trakcie specjalizacji onkologicznej