Rak janika – „cichy zabójca”
Co może nam pomóc we wczesnym rozpoznaniu?
W rozpoznaniu raka jajnika znaczącą rolę odgrywa dokładny wywiad, zwłaszcza u chorych należących do grupy podwyższonego ryzyka zachorowania.
Jeśli istnieje duże podejrzenie raka jajnika, należy przeprowadzić następujące badania:
- pełne badanie podmiotowe i przedmiotowe,
- badanie ginekologiczne, USG przezpochwowe i przezbrzuszne, RTG klatki piersiowej,
- tomografię komputerową jamy brzusznej i miednicy,
- badanie markerów nowotworowych (CA125, HE4),
- podstawowe badania laboratoryjne,
- gastroskopię, kolonoskopię i USG piersi.
Bądźmy czujni!
Dodatkowo powinniśmy zwrócić uwagę na niepokojące objawy takie jak:
- utrata łaknienia,
- szybkie uczucie sytości podczas jedzenia,
- zmęczenie,
- chudnięcie,
- wzdęcia,
- powiększenie obwodu brzucha,
- bóle brzucha i okolicy krzyżowej,
- zaburzenia oddawania moczu, częstsze niż zwykle parcie na pęcherz,
- zaparcia stolca na przemian z biegunkami.
Wymienione objawy u chorych na raka jajnika są nawracające i ujawniają się nawet 20–30 razy w ciągu miesiąca, natomiast przy guzach łagodnych około 2–3 razy.
Jak widać objawy, na podstawie których moglibyśmy zacząć się niepokoić, nie są charakterystyczne dla nowotworów. Często mogą być mylone z innymi schorzeniami lub zwyczajnie bagatelizowane. Właśnie dlatego, tak wiele przypadków (ok. 70%) wykrywanych jest zwykle w zaawansowanym stadium, gdy typowym dla niego objawem jest tzw. wodobrzusze (nagromadzenie się płynu w jamie otrzewnowej), połączone z uczuciem permanentnego zmęczenia, zaburzeniami odżywiania, a szanse na wyleczenie pacjentki są zdecydowania mniejsze niż we wczesnych stadiach choroby. Ponad połowa kobiet ze zdiagnozowanym zaawansowanym rakiem jajnika nie przeżywa pięciu lat.
c.d.n.
lek. Andrzej Tyszka, ginekolog, położnik w trakcie specjalizacji onkologicznej